"On Fire" (NJW 2018)

afbeelding van Lonneke

Het najaarsweekend 2018, wat was het gaaf! Ik heb de NSEervolle taak gekregen om een blog hierover te mogen schrijven, dus laat ik maar gelijk beginnen. 

Vrijdag 19 oktober was het eindelijk zover: we gingen op kamp! Aan het einde van de middag werden we allemaal verwacht in Otterlo op accommodatie Het Mussennest. Het was nog wel een dingetje om daar te komen, want er waren spoorwerkzaamheden tussen Enschede en Almelo, waardoor er geen treinen reden. Gelukkig reden er extra bussen, dus het zou allemaal goed komen. Dachten we. Hoopten we vooral. Maar helaas: de bussen zaten zo vol (super fijn met al onze bagage) en hadden zoveel vertraging, dat de meesten alsnog de trein misten in Almelo en een trein later moesten nemen. Op zich geen ramp, maar wel vervelend. Eenmaal aangekomen op het station in Apeldoorn moesten we weer met de bus, maar nu naar dé rotonde van Otterlo. Toen we aankwamen op dé rotonde, werd onze bagage opgehaald en moesten wij verder met de benenwagen. Na ongeveer 20 minuten lopen – herstel: hardlopen, want man, wat kunnen sommigen snel lopen – kwamen we aan op locatie en kon het feest beginnen. De woonkamer was al prachtig versierd met lampjes en er hing ook een lijn met voor iedereen een eigen envelop eraan. In die enveloppen kon je gedurende het weekend persoonlijke briefjes stoppen. Erg leuk idee! Nadat iedereen zijn of haar slaapplek gereed had gemaakt op de kamer waar hij of zij was ingedeeld, konden we gelijk aan tafel schuiven voor het avondeten. Hier kwam het thema van het weekend, “On Fire”, heel sterk naar voren, dus complimenten voor de kok. Na een paar happen van het eten stond iedereen in vuur en vlam en moest er snel bluswater komen om onze niksgewende Nederlandse smoelen te blussen. Ondanks het hoge pepergehalte smaakte het de meesten wel goed, dus daarvoor alweer complimenten voor de kok. Na het eten was er vrije tijd voor de meesten, want de corveegroep mocht gezellig afwassen. Rond acht uur was het tijd voor een bosspel over vertrouwen en daarbij ook gelijk het schenden van vertrouwen. Na de uitleg van Marnix, die ongetwijfeld heel goed bedoeld was, maar een tikkie onduidelijk, begonnen we aan het spel. In het begin wist niemand echt heel goed wat hij nou precies aan het doen was (toch, Ruben?), maar na een poosje hadden de meesten het spel wel door en werd iedereen bloedfanatiek. Je wil immers wel het spel der spellen van NJW 2018 winnen. Na de prijsuitreiking zonder prijzen was het georganiseerde programma van de vrijdag afgelopen en kon iedereen z’n eigen gang gaan. Er werden veel spelletjes gespeeld, waarbij bij veel mensen hun ware aard naar boven kwam, vooral als ze dreigden te verliezen, en er ging veel bier doorheen. Kortom, een en al gezelligheid op de vrijdagavond. 

De een voelde ’s nachts eerder de behoefte om de binnenkant van zijn of haar oogleden te inspecteren dan de ander, maar zaterdagochtend zat iedereen netjes om half negen weer aan het ontbijt. Nadat iedereen weer was verzadigd, was er tijd voor stille tijd, die was voorbereid door de commissie. Deze tijd werd door iedereen anders ingevuld: de meesten waren daadwerkelijk bezig met stille tijd, maar anderen gebruikten de tijd om te leren (niet iedereen heeft helaas vakantie en het voorrecht om geen tentamen te hebben op de maandagochtend na het weekend) en weer anderen gebruikten de tijd om een beetje bij te komen van de nacht. Om tien uur werd iedereen weer verwacht in de eetzaal, waar de dienst gehouden werd. We begonnen met aanbidding en daarna was er een kwartier tijd voor improvisatie. Dit hield in dat wanneer je een gebed wou uitspreken, een stukje uit de bijbel wou voorlezen of een lied wou zingen, je die tijd kon gebruiken om dat te doen. Toen het kwartier voorbij was, was het aan de spreker, Erik Munnike, om verder te gaan met de dienst. Het ging over Elia, het gebed en dan in het bijzonder hoe je gemotiveerd kon bidden. Het was een interactief praatje en er werden tips gegeven hoe je bidden leuk kunt maken. Ik denk dat ik voor de meesten spreek als ik zeg dat het een interessante dienst was. Na de dienst was er weer tijd om te doen en te laten wat je wilde. Er werd gevoetbald, gevolleybald, spelletjes gespeeld, gekletst, enzovoort enzovoort. Al deze activiteiten werden even onderbroken door een noodzakelijk goed, namelijk de lunch, maar daarna gingen we gewoon weer verder waar we gebleven waren. Na een poosje was het tijd voor de volgende activiteit: sport en spel. We werden verdeeld in acht teams en strijdden tegen elkaar in verschillende spellen, zowel fysieke spellen zoals voetbal, als mentale spellen zoals het oplossen van tangrammen. Als grote finale van deze zinderende wedstrijd moest je met je team een blikje water aan de kook krijgen. De sjaars hadden van huis allemaal iets brandbaars meegenomen dat je hiervoor mocht gebruiken en daarnaast kreeg je wat standaard materialen, maar verder mocht je geen takken o.i.d. uit het bos halen. Het was interessant om te zien wat mensen mee hadden gebracht, zo was er bijvoorbeeld spiritus meegenomen. Klein stressmomentje voor de commissie, maar het ging gelukkig allemaal goed en we hebben uiteindelijk slechts één blusdeken hoeven gebruiken. Daarna konden de meerderejaars weer doen waar ze zin in hadden, maar voor de sjaars stond er nog een andere activiteit op het programma. Hier mag ik niet te veel over vertellen, want dat is strikt geheim, maar ik kan wel zeggen dat we zwembandjes omhadden (zowaar, want dankzij problemen in de bestelling kwam daar nog wel het een en ander bij kijken), dat bijna iedereen het koud had en dat na de activiteit de meesten hun stem kwijt waren (sommigen hebben ‘m zelfs nog steeds in het bos liggen). Meer hoeft er ook niet over gezegd te worden, denk ik. Toen de sjaars terugkwamen van hun bijzondere ervaring, was er al flink gewerkt in de keuken en  dus konden we gelijk de maaltijd nuttigen. Dit keer was het een curry en wederom complimenten voor de kok. Natuurlijk omdat het weer lekker smaakte, maar ook omdat hij het thema dit keer iets minder letterlijk had genomen. Nogmaals onze dank daarvoor. Het avondprogramma bestond uit vier keuzeactiviteiten: je kon een avondwandeling maken waarbij je meer over de sterren leerde onder leiding van Mark v/d Brink, je kon op de bank ploffen en de film Moana kijken, je kon serieus gaan debatteren over onserieuze onderwerpen en last but not least, je kon bakken met Thirza. Dit laatste is na dit weekend echt een begrip geworden binnen NSE. Ondanks wat mankementen in de inboedel van de keuken (geen bakpapier en weinig kommen) werden er heerlijke koekjes en pepernoten gebakken – zo heerlijk dat de helft al was opgegeten door de bakkers zelf – en voor bij het kampvuur werd er brooddeeg gemaakt. Tijdens het kampvuur, dat rond een uur of elf werd aangestoken, mochten de sjaars aan de meerderejaars laten zien hoe goed ze het verenigingslied konden brallen en er werd namens de sjaars een cadeau aangeboden aan het bestuur: een boek met daarin alle woorden beginnend met een ‘e’, zodat we in de toekomst oneindig veel woordgrappen kunnen maken met NSE. Wat ook leuk was, was dat een paar sjaars Pauls stropdas (herstel: das, sorry Timon) hadden gebrast en dat hij dus een tegenprestatie moest leveren om die das weer terug te krijgen. Dit resulteerde erin dat hij met kikkersprongen om het kampvuur heen moest en ondertussen afwisselend het motto van NSE en “kwaak” moest roepen. Erg lachwekkend. De rest van de avond en nacht werden er weer veel spelletjes gespeeld en veel gekletst.

Ook deze nacht was het voor de een later geworden dan voor de ander, dus de een zat nog duffer aan het ontbijt dan de ander. Er was nog even speciaal aandacht voor Els, want zij mocht vandaag haar 22e verjaardag vieren. Na het ontbijt was er weer tijd voor stille tijd. Of voor studeren. Of voor slapen. Hierna was er weer een dienst in de eetruimte, deze keer met de Utrechtse pater Elias als spreker, die in het echt hipper was dan hij nu klinkt. We begonnen de dienst net zoals gisteren met aanbidding en een kwartier improvisatie en daarna was het tijd voor de pater om zijn praatje te houden. Vandaag ging het over tijden van depressie na tijden van succes. We sloten de dienst weer af met aanbidding en daarna had je tot aan de lunch tijd om te doen waar je zin in had. De lunch bestond uit tosti’s (jippieee!) en ondertussen konden we genieten van de prachtige Tostipresentatie. Iedereen moest bij het opgeven voor dit weekend een enquête invullen en de antwoorden daarvan werden in de vorm van een presentatie tentoongesteld aan de rest, natuurlijk wel volgens de AVG voorschriften. Er zaten hele grappige, domme, maar ook hele schokkende antwoorden bij. Ik denk dat we op sommige momenten blij mochten zijn dat er geen namen werden genoemd. Na de lunch kwam er dan toch langzamerhand een einde aan dit fantastische weekend. Iedere corveegroep kreeg zijn eigen taak met betrekking tot het schoonmaken van de accommodatie. Gelukkig maken vele handen licht werk, dus we waren best snel klaar en alles zag er weer spik en span uit. De enveloppen van het lijntje uit de woonkamer werden uitgedeeld en de overblijfselen van het proviand werden geveild. De opbrengst ging naar het goede doel, namelijk Student Alpha. Om half vier was het onvermijdelijke eind van het weekend dan toch daar en vond er een emotioneel afscheid plaats. Nee oké, dat niet, maar het was wel heel jammer dat het voorbij was. Al was het voor sommigen wel fijn dat ze naar huis mochten en konden gaan bijslapen. Commissie, nogmaals bedankt voor het organiseren van dit geweldig leuke weekend! B’vo! 

NSEinde van deze blog

Reacties

afbeelding van Rutger

Leuk geschreven! (Vooral de laatste zin natuurlijk)

Reactie toevoegen

CAPTCHA
Door deze vraag te beantwoorden kunnen wij nagaan of je een écht mens bent. Ben je lid? Log dan in, dan krijg je deze vraag nooit meer.
do 28 mrt Paasactie
Maak het goede nieuws bekend!
di 2 apr Kring
In kleinere groepen ontmoeten en verdiepen
Cursus over de basis van het geloof
vr 5 apr Het Weekend
Genderneutrale gezelligheid
di 9 apr Tref
Ontmoeting, eten, verdieping en borrel. Open voor gasten!

Sponsors